INGA MOIJSON, SERGE PIESSENS, TIN VAN DEN EYNDE
8 SEPTEMBER 2019 - JAZZATHOME bij GALERIE DUENDE - Van Gorp - Van Deun brengen akoestische world jazz in de galerie.
Kaarin Poppe volgde kunststudies aan het Sint-Lukasinstituut te Brussel.
Spontaniteit en intuïtie vormen de rode draad doorheen haar beeldend werk.
Het weergeven van het menselijk wezen en een overdreven fantasiewereld via speelse bewegingen in uitbundige kleuren zijn haar innerlijke en uiterlijke weergave.
De zwarte contouren rond de tekeningen zijn een typische karakteristiek en benadrukken de sfeer en de impulsen van de bewegingen en vormen.
Kaarin is tevens actief in het kunstenproject Art Eco, waar mensen op verkenning gaan naar hun eigen artistieke mogelijkheden.
Spontaniteit en intuïtie vormen de rode draad doorheen haar beeldend werk.
Het weergeven van het menselijk wezen en een overdreven fantasiewereld via speelse bewegingen in uitbundige kleuren zijn haar innerlijke en uiterlijke weergave.
De zwarte contouren rond de tekeningen zijn een typische karakteristiek en benadrukken de sfeer en de impulsen van de bewegingen en vormen.
Kaarin is tevens actief in het kunstenproject Art Eco, waar mensen op verkenning gaan naar hun eigen artistieke mogelijkheden.
Ilja De Neve (aka Ilias Scotch)

De roots van zanger-toetsenist Ilja De Neve (aka Ilias Scotch) liggen diep in de blues, rock 'n' roll en boogiewoogie piano. In 2001 was hij met zijn 16 jaar de jongste muzikant ooit op het befaamde blues festival van Peer.
Met meer dan 15 jaar podiumervaring geeft Ilias momenteel heel frequent optredens in menig jazz- en bluesclubs in Belgïe en daarbuiten in diverse bezettingen. Vaak speelt hij met zijn trouwe makkers Kurt Lens (contrabas) en Stefan Thaens (saxofoon).
Zowel de zang als het piano- en orgelwerk van Ilias Scotch zijn authentiek: een zwarte frasering en een swingende jazzy timing. Ilias kent zijn klassiekers, maar verrast steevast zijn medemuzikanten en publiek met onverwachte wendingen en invallen van het moment. ➜ MEER ...
Met meer dan 15 jaar podiumervaring geeft Ilias momenteel heel frequent optredens in menig jazz- en bluesclubs in Belgïe en daarbuiten in diverse bezettingen. Vaak speelt hij met zijn trouwe makkers Kurt Lens (contrabas) en Stefan Thaens (saxofoon).
Zowel de zang als het piano- en orgelwerk van Ilias Scotch zijn authentiek: een zwarte frasering en een swingende jazzy timing. Ilias kent zijn klassiekers, maar verrast steevast zijn medemuzikanten en publiek met onverwachte wendingen en invallen van het moment. ➜ MEER ...
Michel Beankens

Michel Beankens (°Tienen, 1963) is van kindsaf gefascineerd
door de natuur. Het is de plek waar hij inspiratie vindt voor
zijn foto's, keramische werken en eenvoudige composities.
Al jaren volgt hij workshops keramiek. Hij stelde o.a. tentoon
in CC. De Borre (Bierbeek) en op Chart (Kortenberg). Natuur-
beleving is de visie achter zijn boek “Flow, de natuur als
remedie tegen stress”, een uitgave van Het Davidsfonds.
> Meer
door de natuur. Het is de plek waar hij inspiratie vindt voor
zijn foto's, keramische werken en eenvoudige composities.
Al jaren volgt hij workshops keramiek. Hij stelde o.a. tentoon
in CC. De Borre (Bierbeek) en op Chart (Kortenberg). Natuur-
beleving is de visie achter zijn boek “Flow, de natuur als
remedie tegen stress”, een uitgave van Het Davidsfonds.
> Meer
Paul Blockx

Paul Blockx (°Mol, 1961) volgde verschillende jaren academie
voor beeldende kunsten in Antwerpen en Leuven en is auteur
van “Openbaringen” en “ Vlindergids”, allebei uitgegeven bij EPO.
Zijn grafisch werk werd reeds opgenomen in
verschillende tentoonstellingen o.a. in “Loss of Control”, de
afscheidstentoonstelling van Jan Hoet in Herford. Paul Blockx
is actief in Kunsthuis Yellow Art te Geel.
voor beeldende kunsten in Antwerpen en Leuven en is auteur
van “Openbaringen” en “ Vlindergids”, allebei uitgegeven bij EPO.
Zijn grafisch werk werd reeds opgenomen in
verschillende tentoonstellingen o.a. in “Loss of Control”, de
afscheidstentoonstelling van Jan Hoet in Herford. Paul Blockx
is actief in Kunsthuis Yellow Art te Geel.
Florian Bijloos

Florian Bijloos’ leven als mens en als kunstenaar was tot nog toe
bijzonder bochtig. Hij getuigde in het Canvasprogramma Te Gek
over zijn psychiatrische wedervaren. Florian heeft vele levens
geleefd en moest regelmatig helemaal van nul beginnen na een
ziekenhuisverblijf. Hij kende vele tegenslagen, waarvan de dood
van zijn jongste zus het hardst aankwam. Gelukkig was er steeds d
e steun van de familie. Florian staat na elke slag weer op als
overlever-kunstenaar, met het incasseringsvermogen en de
veerkracht van een jonge bokser.
Sinds een aantal jaren hanteert hij de camera. Hij registreert er zijn
leven mee. Gebald, speels, poëtisch met gevoel voor compositie,
nooit geconstrueerd en altijd authentiek. Zo is o.a. zijn betreurde
zus, die een moeilijk leven met hem gemeen had, een aanwezig thema in zijn werk. Florians
foto’s vertonen soms een zekere verwantschap met werk van Richard Billingham en
Wolfgang Tillmans. Op relatief korte tijd heeft Florian een indrukwekkende reeks foto’s bij
elkaar geschoten. Hij weet goed waarmee hij bezig is. Dit is het werk van een lucide kunstenaar
die helder, zelfbewust en met veel talent zijn commentaar formuleert.
Zowel outside als inside de reguliere kunstwereld legde Florian een mooi artistiek parcours af.
In 2006 werd zijn werk getoond in de toenmalige galerie Art en marge o.l.v. Carine Fol.
n 2007 werd Florian uitgenodigd door curator Ulrike Lindmayr om deel te nemen aan de
openingstentoonstelling van een nieuwe kunstruimte in Antwerpen. Zijn werk was er te
zien tussen gevestigde namen als Guillaume Bijl en Koen van den Broek. In 2007 werden
foto’s van Florian geïntegreerd in een groot glasraam in het psychosociaal centrum in
Elsene, waar hij ooit verbleef.
bijzonder bochtig. Hij getuigde in het Canvasprogramma Te Gek
over zijn psychiatrische wedervaren. Florian heeft vele levens
geleefd en moest regelmatig helemaal van nul beginnen na een
ziekenhuisverblijf. Hij kende vele tegenslagen, waarvan de dood
van zijn jongste zus het hardst aankwam. Gelukkig was er steeds d
e steun van de familie. Florian staat na elke slag weer op als
overlever-kunstenaar, met het incasseringsvermogen en de
veerkracht van een jonge bokser.
Sinds een aantal jaren hanteert hij de camera. Hij registreert er zijn
leven mee. Gebald, speels, poëtisch met gevoel voor compositie,
nooit geconstrueerd en altijd authentiek. Zo is o.a. zijn betreurde
zus, die een moeilijk leven met hem gemeen had, een aanwezig thema in zijn werk. Florians
foto’s vertonen soms een zekere verwantschap met werk van Richard Billingham en
Wolfgang Tillmans. Op relatief korte tijd heeft Florian een indrukwekkende reeks foto’s bij
elkaar geschoten. Hij weet goed waarmee hij bezig is. Dit is het werk van een lucide kunstenaar
die helder, zelfbewust en met veel talent zijn commentaar formuleert.
Zowel outside als inside de reguliere kunstwereld legde Florian een mooi artistiek parcours af.
In 2006 werd zijn werk getoond in de toenmalige galerie Art en marge o.l.v. Carine Fol.
n 2007 werd Florian uitgenodigd door curator Ulrike Lindmayr om deel te nemen aan de
openingstentoonstelling van een nieuwe kunstruimte in Antwerpen. Zijn werk was er te
zien tussen gevestigde namen als Guillaume Bijl en Koen van den Broek. In 2007 werden
foto’s van Florian geïntegreerd in een groot glasraam in het psychosociaal centrum in
Elsene, waar hij ooit verbleef.
Kenny Callens en Peter Holvoet-Hanssen

Dichter Peter Holvoet-Hanssen blies een frisse wind
doorheen de Nederlandstalige letteren. Zijn eerste
exploratiereis omvatte het drieluik: “Dwangbuis van
Houdini”,”Strombolicchio” en “Santander”. Na de anti-
roman”De vliegende monnik” verscheen in 2005 de
troubadoursbundel ”Spinalonga”, in 2008 bekroond
met de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse
Gemeenschap.
De reis werd afgesloten met "wrakhoutgedichten van
Navagio". Samen met Noëlla Elpers vormt hij
“Het Kapersnest” om bij kinderen en jongeren liefde
voor poëzie en literatuur aan
te wakkeren. In 2006 werkte Peter Holvoet-Hanssen voor het eerst samen met
vzw Wit.h in Harelbeke. Hij leerde er de dichter-danser-kunstenaar Kenny Callens
kennen en het klikte meteen. Ze werkten samen aan de voorstelling ”Kenias”, het
verhaal van de Phoenix-vogel. Sindsdien is Peter vragende partij om met
Kenny op te treden.
Kenny Callens is eveneens als kunstenaar actief in “de Zandberg”, een creatieve
werkplaats te Harelbeke. Op 19 september 2009 tijdens de opening van de ten-
toonstelling ”Beeld-Spraak” in galerie Duende, brachten de dichters Kenny Callens
en Peter Holvoet-Hanssen de wervelende voordracht: “Omgekeerd komt het er
uit". Peter Holvoet-Hanssen is stadsdichter van Antwerpen, van Gedichtendag
2010 tot Gedichtendag 2012.
doorheen de Nederlandstalige letteren. Zijn eerste
exploratiereis omvatte het drieluik: “Dwangbuis van
Houdini”,”Strombolicchio” en “Santander”. Na de anti-
roman”De vliegende monnik” verscheen in 2005 de
troubadoursbundel ”Spinalonga”, in 2008 bekroond
met de driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse
Gemeenschap.
De reis werd afgesloten met "wrakhoutgedichten van
Navagio". Samen met Noëlla Elpers vormt hij
“Het Kapersnest” om bij kinderen en jongeren liefde
voor poëzie en literatuur aan
te wakkeren. In 2006 werkte Peter Holvoet-Hanssen voor het eerst samen met
vzw Wit.h in Harelbeke. Hij leerde er de dichter-danser-kunstenaar Kenny Callens
kennen en het klikte meteen. Ze werkten samen aan de voorstelling ”Kenias”, het
verhaal van de Phoenix-vogel. Sindsdien is Peter vragende partij om met
Kenny op te treden.
Kenny Callens is eveneens als kunstenaar actief in “de Zandberg”, een creatieve
werkplaats te Harelbeke. Op 19 september 2009 tijdens de opening van de ten-
toonstelling ”Beeld-Spraak” in galerie Duende, brachten de dichters Kenny Callens
en Peter Holvoet-Hanssen de wervelende voordracht: “Omgekeerd komt het er
uit". Peter Holvoet-Hanssen is stadsdichter van Antwerpen, van Gedichtendag
2010 tot Gedichtendag 2012.
Sylvain Cosijns

Sylvain Cosijns is geboren in 1932 te Hundelgem.
Hij woont en werkt in Mariaheem te Zwalm (Beerlegem).
Sylvain is een man met een mentale beperking. In
het atelier van Jan Geldhof ontdekte Sylvain jaren
geleden de middelen om zich uit te drukken,
zonder woorden, via zijn tekeningen. Sinds 1993 was
zijn werk te bewonderen op verschillende groeps-
tentoonstellingen. In 1999 stelde de intussen overleden
kunstenaar, Philippe Vandenberg tentoon samen met
Sylvain Cosijns in de Gentse kunstruimte Croxhapox.
“De Boodschapper” was een intimistische tentoonstel-
ling, fragiel, zuiver en mysterieus.
“Er spreekt een enorme zuiverheid uit het werk van
Sylvain Cosijns.Ik ben sterk geboeid door de fragiliteit
van de dingen, meer dan door de heroïek. Het is de fragiliteit die mij met hem
verbindt.”aldus Vandenberg. (De Morgen mei 1999)
Hij woont en werkt in Mariaheem te Zwalm (Beerlegem).
Sylvain is een man met een mentale beperking. In
het atelier van Jan Geldhof ontdekte Sylvain jaren
geleden de middelen om zich uit te drukken,
zonder woorden, via zijn tekeningen. Sinds 1993 was
zijn werk te bewonderen op verschillende groeps-
tentoonstellingen. In 1999 stelde de intussen overleden
kunstenaar, Philippe Vandenberg tentoon samen met
Sylvain Cosijns in de Gentse kunstruimte Croxhapox.
“De Boodschapper” was een intimistische tentoonstel-
ling, fragiel, zuiver en mysterieus.
“Er spreekt een enorme zuiverheid uit het werk van
Sylvain Cosijns.Ik ben sterk geboeid door de fragiliteit
van de dingen, meer dan door de heroïek. Het is de fragiliteit die mij met hem
verbindt.”aldus Vandenberg. (De Morgen mei 1999)
Klaus Compagnie

Klaus Compagnie woont in Gent. Overdag is hij voltijds
met kunst bezig in Kunstwerkplaats 'De Zandberg' in
Harelbeke. Een lang traject ligt reeds achter hem.
Kunnen werken in een dagcentrum voor volwassenen
met een verstandelijke beperking was voor Klaus
een verademing. Reeds in zijn jeugdjaren profileerde
hij zich als een praatvaar met een eigen commentaar
op de dingen. Toen reeds maakte hij al anekdotische
schilderijen die deze commentaar perfect in beeld
brachten. De start van het crea-atelier in Feniks (1995)
bracht Klaus in contact met de 'kunst-wereld'. Hier kon
Klaus echt tot rust komen en zich wijden aan zijn passies: schilderen, schrijven en
praten.
met kunst bezig in Kunstwerkplaats 'De Zandberg' in
Harelbeke. Een lang traject ligt reeds achter hem.
Kunnen werken in een dagcentrum voor volwassenen
met een verstandelijke beperking was voor Klaus
een verademing. Reeds in zijn jeugdjaren profileerde
hij zich als een praatvaar met een eigen commentaar
op de dingen. Toen reeds maakte hij al anekdotische
schilderijen die deze commentaar perfect in beeld
brachten. De start van het crea-atelier in Feniks (1995)
bracht Klaus in contact met de 'kunst-wereld'. Hier kon
Klaus echt tot rust komen en zich wijden aan zijn passies: schilderen, schrijven en
praten.
Jerry Degreef

Jerry De Greef werkt sinds 1997 in één van de artistieke
ateliers van Ons Tehuis Brabant te Perk. De eerste jaren
was hij actief in het klei-atelier waar zijn werk dan ook
driedimensioneel was. Zijn voorkeur gaat nu uit naar
tekenen en schilderen, technieken die hij op eigen wijze
beheerst. Hij tekent zowel uit boeken als vanuit zijn
fantasiewereld. Zijn favoriete thema’s zijn “De Titanic”
en de “ Kerk”. De Titanic komt in het werk van Jerry in
al zijn facetten aan bod.
Ook de Kerk boeit hem en zijn interesse resulteert in reeksen van kerken, heiligen,
pausen, aangevuld met teksten uit geschiedkundige boeken.
In zijn atelier is hij steeds op zoek naar de juiste kleur. Hij maakt zelf kleuren met
verschillende pigmenten en materialen in zijn eigen kleine labo. Laag per laag
verschijnen de kleuren op het papier. De nat-in-nat-techniek gebruikt hij op zijn
eigen wijze waar menig aquarellist zijn bedenkingen zou bij hebben. Na het drogen
van het werk legt hij de laatste lijnen, contouren aan met potlood. Sinds enkele
jaren gaat hij op vrijdag naar Art Nivo in het Cultureel Centrum van Strombeek .
ateliers van Ons Tehuis Brabant te Perk. De eerste jaren
was hij actief in het klei-atelier waar zijn werk dan ook
driedimensioneel was. Zijn voorkeur gaat nu uit naar
tekenen en schilderen, technieken die hij op eigen wijze
beheerst. Hij tekent zowel uit boeken als vanuit zijn
fantasiewereld. Zijn favoriete thema’s zijn “De Titanic”
en de “ Kerk”. De Titanic komt in het werk van Jerry in
al zijn facetten aan bod.
Ook de Kerk boeit hem en zijn interesse resulteert in reeksen van kerken, heiligen,
pausen, aangevuld met teksten uit geschiedkundige boeken.
In zijn atelier is hij steeds op zoek naar de juiste kleur. Hij maakt zelf kleuren met
verschillende pigmenten en materialen in zijn eigen kleine labo. Laag per laag
verschijnen de kleuren op het papier. De nat-in-nat-techniek gebruikt hij op zijn
eigen wijze waar menig aquarellist zijn bedenkingen zou bij hebben. Na het drogen
van het werk legt hij de laatste lijnen, contouren aan met potlood. Sinds enkele
jaren gaat hij op vrijdag naar Art Nivo in het Cultureel Centrum van Strombeek .
Roger Flederick

Roger Flederick (°12/2/1955 Belg) is een kunstenaar die
met Sjarabang trouw elk jaar meegaat op kunstreis naar
de Provence. Hij houdt zich voornamelijk bezig met
beeldende kunst: hij maakt beelden in klei, maar drukt
zich ook uit in woord en (getekend) beeld. Centraal thema
in zijn werk is de liefde. Zijn beelden zijn vaak gezichten
die een geheel vormen rond het thema liefde.
Hij hanteert verschillende soorten klei en glazuur, maar
zijn voorkeur gaat uit naar de puurheid van de blanke klei.
In deze man schuilt een filosoof, zo blijkt uit zijn werken
in pastelkrijt en aquarel die woord en beeld combineren. Hierin lees je zijn verlangens
en verwachtingen van het leven.
met Sjarabang trouw elk jaar meegaat op kunstreis naar
de Provence. Hij houdt zich voornamelijk bezig met
beeldende kunst: hij maakt beelden in klei, maar drukt
zich ook uit in woord en (getekend) beeld. Centraal thema
in zijn werk is de liefde. Zijn beelden zijn vaak gezichten
die een geheel vormen rond het thema liefde.
Hij hanteert verschillende soorten klei en glazuur, maar
zijn voorkeur gaat uit naar de puurheid van de blanke klei.
In deze man schuilt een filosoof, zo blijkt uit zijn werken
in pastelkrijt en aquarel die woord en beeld combineren. Hierin lees je zijn verlangens
en verwachtingen van het leven.
Christine Garez

Christine tekent huizen, bomen en soms boten. Ze her-
haalt deze thema's - vooral huizen - zeer vaak. Het is
een onderwerp dat haar volledig inpalmt. Vandaar niet
alleen de zeer sterke reeksen tekeningen, maar ook elke
tekening apart is een werk.
De herhaling is belangrijk: er komt telkens een nieuw
werk over hetzelfde thema in dezelfde beeldtaal met
hetzelfde materiaal-potlood op papier.
Dit maakt het oeuvre van Christine zo sterk.
haalt deze thema's - vooral huizen - zeer vaak. Het is
een onderwerp dat haar volledig inpalmt. Vandaar niet
alleen de zeer sterke reeksen tekeningen, maar ook elke
tekening apart is een werk.
De herhaling is belangrijk: er komt telkens een nieuw
werk over hetzelfde thema in dezelfde beeldtaal met
hetzelfde materiaal-potlood op papier.
Dit maakt het oeuvre van Christine zo sterk.
Maurice Leenaars

Maurice Leenaars woont in Tilburg. Hij behoort naast Erik
Vaarzon Morel tot de top van de flamenco-gitaristen in
Nederland. Hij studeerde klassieke gitaar op het Brabants
Conservatorium. De flamenco leerde hij door het spelen op
straat, vooral in Andalusië. In de flamenco is hij een auto-
ditact. Hij heeft verschillende albums op zijn naam staan.
De meeste nummers zijn van eigen hand. Ook de samen-
werking met altsaxofonist Paul van Kemenade resulteerde in een album. Maurice weet
met weinig noten muziek te maken met veel zeggingskracht. Hij geeft nu vier jaar les
aan de Nieuwe Veste, het centrum voor kunsten te Breda.
Vaarzon Morel tot de top van de flamenco-gitaristen in
Nederland. Hij studeerde klassieke gitaar op het Brabants
Conservatorium. De flamenco leerde hij door het spelen op
straat, vooral in Andalusië. In de flamenco is hij een auto-
ditact. Hij heeft verschillende albums op zijn naam staan.
De meeste nummers zijn van eigen hand. Ook de samen-
werking met altsaxofonist Paul van Kemenade resulteerde in een album. Maurice weet
met weinig noten muziek te maken met veel zeggingskracht. Hij geeft nu vier jaar les
aan de Nieuwe Veste, het centrum voor kunsten te Breda.
Inga Moijson

De wereld van Inga Moijson is heel apart. Op het eerste
gezicht wordt ze bevolkt door sprookjesachtige figuren,
die zich omringen met bloemen, snoepgoed en andere
kleurrijke objecten. Maar wrange details verstoren
soms de droom. Eigenlijk geeft Inga Moijson haar inner-
lijke wereld vorm in haar schilderijen. Ze laat de toe-
schouwer binnenkijken in een onderbewuste wereld
die zich parallel met de werkelijkheid beweegt. Inga
Moijson verwacht niet van de kijker dat hij naar achter-
grondinformatie over haarzelf probeert te speuren.
Hij hoeft zich enkel te laten betoveren door wat hij ziet.
gezicht wordt ze bevolkt door sprookjesachtige figuren,
die zich omringen met bloemen, snoepgoed en andere
kleurrijke objecten. Maar wrange details verstoren
soms de droom. Eigenlijk geeft Inga Moijson haar inner-
lijke wereld vorm in haar schilderijen. Ze laat de toe-
schouwer binnenkijken in een onderbewuste wereld
die zich parallel met de werkelijkheid beweegt. Inga
Moijson verwacht niet van de kijker dat hij naar achter-
grondinformatie over haarzelf probeert te speuren.
Hij hoeft zich enkel te laten betoveren door wat hij ziet.
Jo Op de beeck

Toen Mia Lettany mij vroeg of ik interesse had om te
exposeren in Galerij Duende was ik even in de war.
Wat had ik , met mijn landschapsfotografie, te zoeken
in een 'outsiders' galerij. Aangezien ik steeds een ruime
belangstelling voor 'art brut en outsiders kunst' heb gehad
liet haar vraag mij toch niet los. Enkele maanden later
diende de oplossing zich vanzelf aan.
Ik kwam, via familie, in het bezit van een 'foto-carnet' van 10 bij 10 cm, dat ' The
Mirobelle Souvenir Album' heet. 'The Mirobelle Souvenir Album' bevat de enige 10
foto's die mijn oudste broer Luc in zijn leven zal gemaakt hebben en zijn herinneringen
aan een hotelstage in juli en augustus 1967 in het Engelse Beaumaris, alvorens hij
enkele jaren later, via Kortenberg, Brussel en Dilbeek in instellingen werd
opgenomen. Want Luc is namelijk schizofreen...
Aanvankelijk dacht ik de foto's te gebruiken als basis om nieuw werk te maken,
maar gaandeweg kwam ik tot de vaststelling dat enkele foto's van een tere schoonheid
zijn, zodat manipulatie van het originele eerder een verarming dan een verrijking
zou zijn! Sommige foto's hebben een sterke compositie en ongedwongenheid
en zetten aan tot een verdere ontleding en vraagstelling ( zoals onderwerpkeuze etc),
Zoals het een trend is om in de reguliere kunst, onderwerpen en
stijlen uit de outsider kunst over te nemen ( denken we maar aan het werk van
Jockum Nordström) vond ik het interessant om hier het tegenovergestelde te
doen. Door beeldbewerking en printconcept probeerde ik Luc zijn foto's
een meer eigentijds( groot ) en artistieker karakter ( lomography & pinhole)
te geven zodat de scheidingslijn 'regulier vs outsider' bewust erg vaag dreigt te
worden. Op die manier 'dirigeer' ik het werk in mijn richting en zet hierdoor de
toeschouwer op het verkeerde been. En zo krijgt 'The Mirobelle Souvenir Album'
waar het recht op heeft: ons even laten stilstaan bij de herinneringen
uit het hoofd van iemand anders.
exposeren in Galerij Duende was ik even in de war.
Wat had ik , met mijn landschapsfotografie, te zoeken
in een 'outsiders' galerij. Aangezien ik steeds een ruime
belangstelling voor 'art brut en outsiders kunst' heb gehad
liet haar vraag mij toch niet los. Enkele maanden later
diende de oplossing zich vanzelf aan.
Ik kwam, via familie, in het bezit van een 'foto-carnet' van 10 bij 10 cm, dat ' The
Mirobelle Souvenir Album' heet. 'The Mirobelle Souvenir Album' bevat de enige 10
foto's die mijn oudste broer Luc in zijn leven zal gemaakt hebben en zijn herinneringen
aan een hotelstage in juli en augustus 1967 in het Engelse Beaumaris, alvorens hij
enkele jaren later, via Kortenberg, Brussel en Dilbeek in instellingen werd
opgenomen. Want Luc is namelijk schizofreen...
Aanvankelijk dacht ik de foto's te gebruiken als basis om nieuw werk te maken,
maar gaandeweg kwam ik tot de vaststelling dat enkele foto's van een tere schoonheid
zijn, zodat manipulatie van het originele eerder een verarming dan een verrijking
zou zijn! Sommige foto's hebben een sterke compositie en ongedwongenheid
en zetten aan tot een verdere ontleding en vraagstelling ( zoals onderwerpkeuze etc),
Zoals het een trend is om in de reguliere kunst, onderwerpen en
stijlen uit de outsider kunst over te nemen ( denken we maar aan het werk van
Jockum Nordström) vond ik het interessant om hier het tegenovergestelde te
doen. Door beeldbewerking en printconcept probeerde ik Luc zijn foto's
een meer eigentijds( groot ) en artistieker karakter ( lomography & pinhole)
te geven zodat de scheidingslijn 'regulier vs outsider' bewust erg vaag dreigt te
worden. Op die manier 'dirigeer' ik het werk in mijn richting en zet hierdoor de
toeschouwer op het verkeerde been. En zo krijgt 'The Mirobelle Souvenir Album'
waar het recht op heeft: ons even laten stilstaan bij de herinneringen
uit het hoofd van iemand anders.
Maarten Otten

Als jonge man koos Maarten Otten reeds voor een studie-
richting die aansloot bij zijn creatieve talent en zijn
interesse. Maarten startte jaren geleden met psycholoog
Stef Joos en enkele anderen het kunstenatelier “De Fack-
torij” op te Zoersel.
Een twintigtal mensen werken er op regelmatige basis
aan een oeuvre. Ze engageren zich om op eigen kracht
creatief op weg te gaan en het atelier te runnen.
De rol die ze krijgen als kunstenaar, als beheerder van een
kunstclub en gastheer op
vernissages brengt een emanciperende dynamiek op gang. De Facktorij probeert,
als groep, een plaats te verwerven in het reguliere kunstcircuit vanuit de overtuiging
dat kunst ‘op zich’ moet beoordeeld worden en niet op basis van de biografie van
de kunstenaar.
Maarten Otten maakt meestal collages. Ze zijn prettig-chaotisch, luchtig, ernstig ,
absurd-surrealistisch en erotisch tegelijkertijd. Vanuit zijn psychische problematiek
en zijn isolement komen een lawine van gevoelens en emoties naar boven die ook
tot uiting komen in zijn werk. Naast beeldend werk is hij ook gedreven bezig met
poëzie.
richting die aansloot bij zijn creatieve talent en zijn
interesse. Maarten startte jaren geleden met psycholoog
Stef Joos en enkele anderen het kunstenatelier “De Fack-
torij” op te Zoersel.
Een twintigtal mensen werken er op regelmatige basis
aan een oeuvre. Ze engageren zich om op eigen kracht
creatief op weg te gaan en het atelier te runnen.
De rol die ze krijgen als kunstenaar, als beheerder van een
kunstclub en gastheer op
vernissages brengt een emanciperende dynamiek op gang. De Facktorij probeert,
als groep, een plaats te verwerven in het reguliere kunstcircuit vanuit de overtuiging
dat kunst ‘op zich’ moet beoordeeld worden en niet op basis van de biografie van
de kunstenaar.
Maarten Otten maakt meestal collages. Ze zijn prettig-chaotisch, luchtig, ernstig ,
absurd-surrealistisch en erotisch tegelijkertijd. Vanuit zijn psychische problematiek
en zijn isolement komen een lawine van gevoelens en emoties naar boven die ook
tot uiting komen in zijn werk. Naast beeldend werk is hij ook gedreven bezig met
poëzie.
Wim Van Driessche

Eind 2010 stelde Wim Van Driessche in Galerie Duende
olieverfschilderijen en grafiettekeningen tentoon.
Ondertussen is hij meer en meer met inkt aan de slag
gegaan. De tekeningen vloeien als het ware uit zijn pen.
Hij kan er uitstekend mee dramatiseren, want dat is en
blijft hij: een dramaturg op de kantlijn van rede en waan-
zin. Daarbij gaat het hem niet om vernieuwen, veeleer
om genuanceerd enscèneren.
olieverfschilderijen en grafiettekeningen tentoon.
Ondertussen is hij meer en meer met inkt aan de slag
gegaan. De tekeningen vloeien als het ware uit zijn pen.
Hij kan er uitstekend mee dramatiseren, want dat is en
blijft hij: een dramaturg op de kantlijn van rede en waan-
zin. Daarbij gaat het hem niet om vernieuwen, veeleer
om genuanceerd enscèneren.